حامد وحدتی نسب در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: باستان شناسان در بررسی های خود در جنوب شهرستان دامغان به یکی از بزرگترین محوطه پارینه سنگی ایران دست یافتند.
وی با بیان اینکه محوطه پارینه سنگی در حاشیه کویر چاه جم در منطقه حاج علی قلی قرار گرفته و بیش از ۹ کیلومتر وسعت دارد خاطر نشان ساخت: این محوطه پراکنش وسیعی از دست افزارهای سنگی منتسب به دوران پارینه سنگی میانی که ۲۵۰ تا ۴۰ هزار سال پیش را شامل می شود در خود جای داده است.
این باستان شناس تصریح کرد: در این محوطه وجود عناصر فرهنگی شاخص دوران پارینه سنگی میانی مانند سر پیکان و قطعات ساخته شده و با فناوری لوآلوا بسیار چشمگیر است.
وحدتی نسب با تصریح بر اینکه لوآلوا محوطه ای در حومه شهر پاریس است که نخستین بار این فناوری از آن گزارش شده، یادآور شد: یافته هایی که از محوطه جدید پارینه سنگی ایران به دست آمده بیانگر آن است که نمکزار چاه جم بخشی از یک دریاچه بزرگ بوده که در ادوار یخبندان خشک و تبدیل به نمکزار شده است.
وی در خاتمه گفت: حاشیه نمکزار چاه جم، زمانی پوشیده از گیاهان بوده و از سوی اجتماعات انسانی که احتمال می رود از نسل نئاندرتال ها بوده اند برای شکار مورد استفاده قرار می گرفت.
