
فلفل از مزارع هشت بندی
منبع : مشرق نیوز
نخود فرنگی از مزارع بایلر
منبع : مشرق نیوز
گل های بهاری طبیعت رومشگان
منبع : خبرگزاری مهر
تک برگ؛ هفتتیر روی شقیقه محیط زیست
نگرانی برای سرزمین، این روزها یک گام جلوتر از دغدغه رأی دادن به این و آن، بالاخره به توسعه پایدار و نگرانی برای زمین و آب و زبان بسته حیواناتی رسیده است که نمیتوانند به شرایط نابسامان زندگیشان در سایه تلاش کشور برای رسیدن به توسعه اعتراض کنند؛ اما این نگرانی بیشتر روی چه چیزهایی متمرکز است؟
* هر نفسی که فرو میرود، ممد حیات نیست
حتی با اینکه این روزها، از سر بیشتر چهارراهها و روی پلهای تهران میشود در افق، کوههای اطراف شهر را دید و نگرانی برای هوای سربی پایتخت کمتر شده است، اما «آلودگی هوا» یکی از مهمترین بحرانهای محیط زیستی در ایران است.
اهواز، سنندج، یاسوج، اراک و اصفهان در کنار تهران و مشهد، آلودهترین شهرهای ایران هستند. از این میان، سه شهر اول، به گفته سازمان بهداشت جهانی در فهرست آلودهترین شهرهای جهان قرار دارند.
مهمترین آلودهکنندههای هوای طبیعی، آتشفشان و آتشسوزی جنگها و حوادث طبیعی هستند، اما در ایران بحران آلودگی انسانی خیلی جدیتر از عوامل طبیعی است. مکانیابی نامناسب صنایع در بیشتر شهرهای ایران، یکی از دلایل این آلودگی گسترده هوا در کشور است. پالایشگاهها و نیروگاههایی که باعث آلودگی هوا میشوند، قرار گرفتن کارخانههای صنعتی بزرگ در دامنه کوهها که اجازه حرکت آلایندههای هوا به سمت خارج شهرها را نمیدهد، رشد بدون برنامه شهرهای بزرگ که با ناکارآمدی سیستم حمل و نقل عمومی همراه است و تردد خودروهای شخصی را افزایش میدهد، بخشی از دلایل آلودگی هوا در شهرهای ایران است.
اما اهواز که چند سالی در فهرست سازمان بهداشت جهانی در رأس شهرهای آلوده جهان قرار داشت، نمونهای از همراهی آلودگی طبیعی و صنعتی است که ترکیبش هر سال صدها نفر را به بیمارستانها میکشاند. این شهر در کنار تعداد زیادی از شهرهای غربی و جنوب غربی کشور با هجوم ریزگردهایی روبهرو است که بر اثر خشک شدن تالابها و توقف مالچپاشی در عراق، میهمان هوای ایران شدهاند.
روند آلودگی هوا علاوه بر تاثیری که بر مشاغلی مثل پرورش زنبور دارد، گاهی به تعطیلی فعالیتهای تولیدی و گاهی حتی به تعطیلی تمام شهر میانجامد که هر روز هزینههای سنگینی بر سطح تولید ناخالص داخلی باقی میگذارد.
* این آب، آتش میافزاید
عدد رودها و باتلاقهای خشک ایران از شماره خارج است. در کنار نگرانی برای دریاچههای اورمیه، هامون، بختگان، گاوخونی، رودهای کارون و زایندهرود، این واقعیت غیر قابل انکار و ترساننده هر روز بیشتر در زندگی روزمرهمان حس میشود: فلات ایران رو به خشکی است.
در کنار پیشبینیهایی مثل تبدیل شدن فلات ایران به بیابان ظرف سی سال آینده، الگوی نادرست و غیر عاقلانه مصرف آب در کشور مزید بر علت نگرانیها در مورد بروز کمآبی شده است. چند سالی است که برخی شهرهای بزرگ و مرکزی هم با مساله جیرهبندی آب، که از سالها قبل در شهرهای جنوب شرقی و شرق کشور وجود داشت، درگیر شدهاند. اینها را باید زنگ خطر بروز کمآبی در شهرهای شمالی کشور اضافه کرد.
میانگین بارش در ایران با ٢٥٠ میلیمتر در سال، کمتر از یک سوم میانگین بارندگی در جهان است. این واقعیت با جمعیت رو به افزایش ایران و این واقعیت که نیاز به آب هر روز بیشتر میشود، هماهنگی ندارد. در کنار آن، باید در نظر داشت که سفرههای آب زیرزمینی طی سالهای گذشته به دلیل برداشتهای بیرویه، در وضعیت بحرانی قرار دارد؛ ضمن اینکه کشاورزی با سهم تنها ١٥ درصد در تولید ناخاص ملی، بیش از ٩٠ درصد منابع آب موجود در کشور را میبلعد و هنوز آبیاری مکانیزه کاملا رایج نشده، دیمکاری و کاشت محصولات به شیوه سنتی غرقآبی ادامه دارد و مصرف آب در شهرها دو برابر میانگین مصرف آب در جهان است.
* زمین زیر پایمان خالی میشود
افزایش بیرویه جمعیت که بر افزایش تقاضای فراوردههای دامی موثر است، بر چرای بیرویه و کنترلنشده دام در زمین مراتع کشور موثر بوده است. در کنار بیتوجهی به تخریب جنگلها در شمال و شرق کشور، تبدیل زمینهای ملی به زمینهای کشاورزی و بعد از آن، تغیر کاربری آنها به مسکونی برای ساخت ویلا در مناطق جنگلی کشور تنها بخشی از فرآیند تخریب خاک در کشور است.
٩٣ درصد کل خاک کشور بدون پوشش گیاهی است که در نتیجهاش فرسایش بادی و آبی خاک افزایش پیدا میکند. پنج میلیارد تن جابهجایی خاک در سال، ایران را در بالاترین رده جدول فرسایش خاک در جهان قرار داده است.
شیب زیاد در مناطق کوهستانی، در کنار ٣٢ میلیون هکتار بیابان که ٨٩.٧ درصد وسعت ایران را در قلمرو سرزمینهای خشک قرار داده است و هر روز هم در سایه فرایند بیابانزایی، تخریب پوشش گیاهی بیابانها و حرکت شن به سمت حاشیه شهرها تهدید دیگر محیط زیست کشور است.
* حیات وحش و گیاهان در خطر انقراض
درست است که کارشناسان میگویند ششمین دوره انقراض بزرگ جانواران این بار به دلیل خودخواهی و بیفکریهای بشر در حال بروز است، اما ظاهراً روند نابودی گونههای مختلف حیوانات در ایران بسیار پرشتابتر از این حرفهاست.
ایران بیش از ١١٣٠ گونه جانور مهرهدار و ٧٦٠٠ گونه گیاهی دارد و زیستگاه پستانداران بزرگ مانند یوزپلنگ آسیایی، گوزن زرد ایرانی و گور خر آسیایی است؛ اما انقراض انواع و گونههای گیاهی و جانوری در ایران شدت یافته و هماکنون ١٠ درصد جمعیت جانوری و ٢ درصد گونه گیاهی در لیست قرمز سازمان ملل قرار دارند.
شیر ایرانی و ببر مازندران، حیواناتی هستند که فلات ایران را ترک کردهاند. سیاهگوش، گربه پالاس، گوزن زرد ایرانی، شاه روباه، روباه ترکمنی و یوزپلنگ ایرانی هم بخشی از گونههای در معرض انقراض در فلات ایران هستند.
در کنار شکار بیرویه حیوانات در سالهای اخیر، از بین رفتن زیستگاههای حیوانات هم کم شدن جمعیت آنها را تسریع کرده است؛ از ٦٠٠ دشت کشور، بیش از ٤٠٠ دشت به دلیل برداشت بیرویه آبهای زیرزمینی و فرونشست، در وضعیت بحرانی به سر میبرد. زیستگاهها بطور مرتب با ساخت جادهها تکه تکه شده و ویلاسازی و توسعه شهرها و روستاها و اراضی کشاورزی تا بلندترین ارتفاعات کشور و تا پشت مرزهای پارکهای ملی و گاه حتی در داخل پارکهای ملی پیش میرود.
* زندگی روی زباله
همزمان با افزایش جمعیت شهرنشین در ایران، تولید زباله هم بیشتر و بیشتر میشود تا جایی که ظرفیت دفن آن در طبیعت وجود ندارد. روزانه ٤٠ هزار تن زباله در ایران تولید میشود. سهم تهران از این میزان تولید زباله، روزانه حدود هفت هزار و ٧٠٠ تن است. کمتر از چهار درصد از این میزان زباله بازیافت میشود و به غیر از آن هر چه هست، در طبیعت دفن میشود. حاصل این امر، از بین رفتن پوشش گیاهی خاک و حیوانات آلودگی خاک و سرایت آن به آبهای زیرزمینی است.
٢٠ درصد زبالههای ایران در روستاها و ٨٠ درصد دیگر در شهرها تولید میشود. آمار تولید زباله در ایران هم مثل بسیاری دیگر از آمارهای منفی، از میانگینهای جهانی بالاتر است. تنها در تهران، مردم سه برابر میانگین جهانی زباله تولید میکنند.
با در نظر گرفتن اینکه تفکیک زبالههای خشک و تر و برنامههای بازیافت زباله هنوز آنطور که باید، در مناطق مختلف ایران جا نیفتاده است و شهرداریها هنوز آنقدرها امکانات برای مدیریت پسماندها ندارند، تولید زباله همچنان یکی از چالشهای جدی پیش روی محیط زیست ایران است.
* دیپلماسی عمومی حوزه محیط زیست
مرزها زمین را تکه تکه نمیکنند. معنیاش این است که اگر افغانستان تصمیم میگیرد روی رودخانهای سد بزند، دشت سیستان هم دچار خشکی شده و دریاچه هامون هم بیآب میشود. وقتی کشورهای بالادست رودخانه اترک زباله و فاضلاب در رودخانه رها میکنند، این پاییندست اترک و استانهای شمال غربی است که دچار مشکل میشود.
جنگ و نابسامانی در عراق، مالچپاشی روی شنهای روان را متوقف میکند و سد آتاتورک در ترکیه باعث خشکی بیشتر عراق و افزایش ریزگردها در هوای ایران میشود. کشتیرانی و استخراج نفت در دریای خزر هم مرگ و میر ماهیها و آلودگی آب را برای استانهای شمالی کشور به بار میآورد.
در این میان دیپلماسی فعال با همسایههای ایران، یکی از گزینههایی است که باید برای بهبود وضعیت محیط زیست ایران در دستور کار دولتیها قرار بگیرد که لازمه این امر، رایزنیهای سیاسی و روابط نزدیکتر با کشورهای همسایه ایران است؛ زیرا هفتتیر روی شقیقه محیط زیست ماست.
ایسنا - فاطمه کریمخان
انتهای پیام
منبع : خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا
انتقال ببر ارم به قرنطینه استاندارد
در جلسه هم اندیشی تعیین وضعیت یک قلاده ببرسیبری نگهداری شده در قرنطینه موقت مجتمع ارم سبز که در سازمان حفاظت محیط زیست برگزار شد؛ مقرر شد که ببر ارم به قرنطینه جدید با شرایط استاندارد و متناسب وضعیت زیستی حیوان منتقل شود.
به گزارش سرویس محیط زیست ایسنا، به منظور تعیین وضعیت ببر سیبری نگهداری شده در قرنطینه موقت مجتمع ارم سبز ،جلسه ای امروز در محل معاونت محیط زیست طبیعی با حضور مدیر کل دفتر تنوع زیستی و حیات وحش ، مدیرکل دفتر حفاظت و مدیریت شکار و صید و نمایندگان مرکز مدیریت بیماریهای وزارت بهداشت، سازمان دامپزشکی و جمعی از اساتید دانشکده دامپزشکی تهران و رئیس مجتمع ارم سبز برگزار شد.
خرازیان مقدم مدیر کل دفتر تنوع زیستی و حیات وحش سازمان حفاظت محیط زیست گفت: پس از بحث و بررسی و با موافقت کلیه حاضرین مبنی بر انتقال حیوان به قرنطینه جدید با شرایط استاندارد و متناسب جهت وضعیت زیستی حیوان، مقرر شد بدواً سازمان حفاظت محیط زیست محلی را برای قرنطینه حیوان مشخص و پیشنهاد کند.
وی ادامه داد: در صورت تائید محل از جانب سازمان دامپزشکی و وزارت بهداشت، با در نظر گرفتن شرایط قرنطینه و طبق ضوابط قانونی ، انتقال حیوان بعمل آید.
براساس گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان حفاظت محیط زیست، خرازیان مقدم تصریح کرد: همچنین مقرر شد در صورت انتقال حیوان به محل جدید ، نسبت به آزمایش و نمونه برداریهای لازم هر شش ماه یکبار از ببر مذکور اقدام و در صورت تائید سلامتی آن برای خروج از محل قرنطینه جدید بررسی و تصمیم گیری شود.
انتهای پیام
منبع : خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا