مراغه؛ «بهشت فسیلی ایران»

منطقه فسیلى مراغه با ارزشمندترین ذخایر طبیعى جهان

مراغه؛ «بهشت فسیلی ایران»

منطقه فسیلی مراغه یکی از منحصر به فردترین مناطق فسیلی جهان است که فسیل‌های متنوعی از پستانداران منقرض شده را در خود جای داده و از این رو این منطقه با اتفاق نظر بسیاری از زمین‌شناسان، «بهشت فسیلی ایران» نامیده شده است.

به گزارش خبرگزاری فارس از تبریز، جایگاه‌های زمین‌شناسی یا ژیو سایت‌ها شواهدی کلیدی لحظات یا دوره‌های خاصی از تاریخ زمین‌اند که در آموزش عمومی علوم زمین و مفاهیم زیست محیطی نقش بسیار مهمی دارند.

ژئوسایت‌ها همچنین ابزاری برای توسعه پایدار و حفاظت‌اند، در عین حال یادآوری می‌کنند که بخش‌های تجدید‌ناپذیر کره زمین‌اند.

بدیهی است ژئوسایت‌ها از دیدگاه زیبایی‌شناسی و ژئوتوریسم حائز اهمیت است. منطقه فسیلی (سازند غیر رسمی) مراغه در دامنه سهند به سبب دارا بودن تنوع فسیلی مهره‌داران در مجامع علمی دنیا از اهمیت خاصی برخوردار است که حفظ و حمایت و بهره‌برداری پایدار از این سایت به عنوان میراث علوم زمین، علاوه بر حفظ محیط فیزیکی، پایداری و ارتقای فرهنگی و اقتصادی منطقه را به همراه خواهد داشت.

سایت فسیلی مراغه در نوع خود به عنوان یکی از نادرترین سایت‌های دنیا از نظر فسیل پستانداران است که از سال‌ها پیش مورد توجه مجامع علمی جهان قرار دارد.

هر چند فون مراغه به عنوان حلقه مفقوده فون فسیلی پستانداران جنوب آسیا، اطلاعات ارزشمندی از حیات و شرایط اقلیمی و روند تغییرات آن در اختیار می‌نهد، اما به عنوان یک ژئوسایت، پتانسیل ژئوتوریسمی آن می‌تواند موجب جذب گردشگران داخلی و خارجی با اهداف متنوع و تنوع تورها شده، گسترش فعالیت‌های هماهنگ و همخوان با منطقه، علاوه بر حفظ یکپارچگی و انسجام محیط، می‌تواند توسعه اقتصادی و ارتقای سطح معیشتی مردم محلی را تامین کند.

منطقه‌ای که هم فیل داشت هم زرافه

منطقه فسیلی مراغه یکی از منحصر به فردترین مناطق فسیلی جهان است که فسیل‌های متنوعی از پستانداران منقرض شده را در خود جای داده است.

این منطقه از سالیان بسیار دور مورد توجه فسیل‌شناسان، دیرین شناسان و زمین‌شناسان داخلی و خارجی بوده است و در مراحل مختلف کاوش‌های فسیل‌شناسی، فسیل‌های ارزشمند و منحصر به فردی از این منطقه یافت شده است.

از این رو این منطقه با اتفاق نظر بسیاری از زمین‌شناسان، «بهشت فسیلی ایران» نامیده شده است. «منطقه فسیلی مراغه» دارای گسترش زیادی از اطراف مراغه و جنوب کوهستان سهند تا تبریز، میانه، ورزقان و بستان‌آباد است.

وسعت این منطقه به 40 هزار هکتار می‌رسد که مساحتی برابر 1026 هکتار آن توسط سازمان حفاظت محیط زیست به عنوان «اثر طبیعی- ملی فسیلی مراغه» حفاظت می‌شود. همچنین وظیفه قانونی حفظ، اکتشاف و استخراج فسیل مهره داران ایران با این سازمان است. 

 مراغه با توجه به غنای گونه‌ای فسیل مهره‌داران یافت شده، یکی از پنج منطقه مهم فسیل‌دار جهان محسوب می‌شود.

این منطقه در وسعتی برابر 300 کیلومتر در امتداد شمال به جنوب و 500 کیلومتر در مسیر شرق به غرب گسترش دارد که لایه‌های فسیل‌دار و استخوان‌دار آن مربوط به اواخر دوران سوم زمین شناسی است.

منطقه فسیلی مراغه، خاستگاه پستانداران گوشت‌خوار و علف‌خوار 5/12 میلیون سال پیش است و از غنی‌ترین مجموعه فسیلی جهان به شمار می‌رود. توالی سازند مراغه حاصل ته‌نشینی رسوبات رودخانه‌ای، مردابی، دریاچه‌ای و دشت سیلابی است و با توجه به مجموعه فسیلی یافت شده و مقایسه آنها با فسیل‌های یافت شده در دیگر مناطق جهان، سن 5/12 تا 5/7 میلیون سال را می‌توان برای تشکیل رسوبات و فسیل‌های منطقه در نظر گرفت.

تنوع جانوری منطقه فسیلی مراغه

جوامع جانوری فسیل شده مراغه، از پستانداران اکوسیستم‌های استپی و علفزاری بوده و فسیل‌های یافت شده در آن شامل انواع آنتیلوپ و گاوسانان، زرافه، گربه‌ها و ببر دندان خنجری است.

در این منطقه از خانواده کفتار دو جنس تشخیص داده شده و از خانواده اسب حداقل سه گونه از جنس هیپاریون در رسوبات قاره‌ای پلیوسن یافت شده است. منطقه فسیلی مراغه به علت داشتن فسیل علفخواران بزرگی چون ماستودونت و دینوتریوم از خانواده فیل‌ها، کرگدن و نخستی‌ها از شهرت جهانی برخوردار است.

طی حفاری و مطالعات فسیل‌شناسی آثار فسیلی باارزشی چون فسیل عاج ماستودونت، آرواره بالایی کرگدن، جمجمه گوشتخواران، دندان و آرواره اسب ها، آرواره زرافه و فسیل دندان یک انسان ریخت اولیه که احتمالاً از گونه «انسان راست قامت» بوده با یک میلیون سال قدمت یافت شده است.

در این مطالعه که توسط دکتر زین‌العابدین پورابریشمی و همکاران وی انجام شده و مقاله علمی آن در بهار 1387 در مجله علوم زمین منتشر شده است، دو گونه جدید از اسب‌ها شناسایی شد که بر همین اساس سن جانوران استپی این منطقه به 5/12 تا 5/7 میلیون سال تغییر یافت. در کل، دو افق پرفسیل و دو افق کم فسیل در منطقه قابل تشخیص است. همچنین مجموعه جانوری این منطقه در میلیون ها سال پیش مشابه مجموعه جانوری ساوانای امروزی در آفریقاست. علاوه بر این یافته ها فسیل زوج سمانی مانند گراز، آهو و بز کوهی در مراغه یافت شده است. همچنین فسیل یک گونه گورخر با نام علمی Equus hemionus از مراغه گزارش شده است.

این گونه مشابه گورخر فعلی ایران است که در آستانه انقراض قرار دارد. نکته قابل توجه این است که نام علمی گورخر ایرانی به تازگی از  Equus hemionus به Equus onager تغییر یافته است. اما برخی از محققان گورخر ایرانی فعلی را زیرگونه ای از Equus hemionus می دانند. همچنین فسیل اجداد پستاندارانی چون مورچه خوار، تنبل، گرگ، خرس و سمورسانان نیز در مراغه یافت شده است.

 آتشفشان سهند، عامل حفظ فسیل‌ها

مطالعات انجام شده و مقایسه نمونه‌های یافت شده با برخی نقاط جهان نشان می دهد گونه‌های موجود در مراغه امروزی مربوط به عرض‌های جغرافیایی بالا بوده‌اند که به دلیل سرمای جهانی در آن به آذربایجان فعلی مهاجرت کرده‌اند. برخی از محققان عقیده دارند فعالیت آتشفشانی کوه سهند و انتشار گازهای سمی و گوگردی ناشی از آتشفشان باعث مرگ و میر دسته جمعی آنها شده است.

در نهایت خاکستر حاصل از آتشفشان سهند باعث حفظ بقایای جانوران و فسیل‌های فعلی شده است.

گل سنگ‌های دربرگیرنده فسیل‌ها، از نوع توف (نوعی سنگ آتشفشانی) تغییریافته هستند و حالت سفالی دارند.

 تاریخچه مطالعات و ارزش‌های منطقه

  لایه‌های فسیل دار مراغه، نخستین بار توسط خانیکف روسی در سال 1840 میلادی کشف شد، ولی جمع آوری و مطالعه علمی آنها در سال 1857 توسط آبیخ صورت گرفت. در سال 1884 میلادی پوهلیگ دیرین شناس اتریشی مطالعاتی در این زمینه انجام داد و در سال 1885 کتیل و رودلر لایه‌های فسیل دار مراغه را بررسی کردند.

متاسفانه این فسیل ها امروز در موزه تاریخ طبیعی وین نگهداری می شوند. در سال 1899 گانسر حفاری های مختصری در این منطقه انجام داد که نمونه های کشف شده توسط فورسیت مطالعه شد.

در سال 1904 یک دیرین شناس فرانسوی به نام «مک کیونیم» به همراه یک گروه 12 نفری حفاری وسیعی در منطقه مراغه به ویژه در منطقه کرج آباد (کرجاوه)، نزدیک روستای مردق چای، کهجوق، شلیلوند و کرمجوان انجام داد و مطالبی را در مورد فسیل‌های مراغه منتشر کرد. در سال 1973 یک گروه ژاپنی با همراهی کارشناسان سازمان زمین شناسی کشور مطالعاتی را در لایه‌های آذرآوری سازند مراغه انجام داد.

در زمینه جمع‌آوری فسیل مهره‌داران منطقه مراغه، موزه تاریخ طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست فعالیت‌هایی را از سال 1974 با همکاری دانشگاه UCLA و موزه لس‌آنجلس به سرپرستی پروفسور برنارد کمپل آغاز کرد.

این گروه به مدت سه سال کار حفاری و جمع آوری فسیل ها را ادامه داد ولی پس از انقلاب اسلامی این همکاری ها خاتمه یافت. در سال 1366 نیز گزارشی با عنوان «چینه شناسی لایه های استخوان دار سازند مراغه» توسط «پرتو آذر» در سازمان زمین شناسی کشور تهیه شد.  

مطالعات فسیل‌شناسی در این منطقه پس از 27 سال وقفه در سال 1381 توسط دفتر تنوع زیستی و ذخایر ژنتیکی سازمان حفاظت محیط زیست در وسعتی برابر هزار متر مربع در لایه‌های استخوان دار دوباره از سر گرفته شد.

در موزه صحرایی «گرگ دره» مراغه فسیل‌هایی از گوشت‌خواران و علف‌خوارانی مانند گاوسانان، فیل‌ها، آرواره‌های زیرین زرافه، کرگدن و اسب به صورت طبیعی و بدون دست خوردگی نگهداری می‌شوند.

قابل ذکر است فسیل فیل‌های کشف شده در منطقه فسیلی مراغه از نسل اول فیل‌ها هستند و این نشان می‌دهد حلقه اول تکامل فیل‌‌ها در این منطقه شکل گرفته است و بعد به دیگر قاره‌ها مهاجرت کرده‌اند.

«فراوانی»، «گونه‌زایی شدید» و «تنوع گونه‌ای بالا» از مهم‌ترین ویژگی‌های منطقه فسیلی مراغه است. این منطقه به مطالعات پالئواکولوژی (بوم‌شناسی کهن) و فسیل‌شناسی زیادی نیاز دارد زیرا اطلاعات فعلی ما از این منطقه سطحی و مقدماتی است.

این منطقه در صورت تجهیز و توانمندسازی در آینده‌ای نه چندان دور می‌تواند به قطب علم فسیل‌شناسی مهره‌داران در آسیا و حتی جهان تبدیل شود.

منطقه فسیلی مراغه همچنین می‌تواند به یک مرکز آموزشی، مطالعاتی و تحقیقاتی تبدیل شود. «منطقه فسیلی مراغه» از غنای گونه‌ای و فسیلی زیادی برخوردار است و هر موزه اروپایی افتخار می‌کند که نمونه‌هایی از منطقه را داشته باشد.

اکنون نمونه‌هایی ارزشمند از فسیل‌های این منطقه در موزه‌های تاریخ طبیعی وین، اتریش، پاریس، لندن و لس‌آنجلس نگهداری می شود.

انتهای پیام/60001/ل30/د1000

منبع : خبرگزاری فارس